Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Χαμαιλέοντες πολιτικοί σημαιοφόροι του μνημονίου


Χαμαιλέοντες πολιτικοί σημαιοφόροι του μνημονίου

 

                                                                                          

                                                                            

Το γεγονός ότι το προηγούμενο μοντέλο κατέρρευσε δεν είναι από μόνο του επαρκής δικαιολογία για την εφαρμογή της τρέχουσας θεραπείας-σοκ, που αντί να βελτιώνει επιδεινώνει την κατάσταση του «ασθενούς».
Ένα άτυπο μέτωπο πολιτικών, επιχειρηματικών κύκλων, ακαδημαϊκών και βεβαίως ΜΜΕ, με σημαία το Μνημόνιο, ευλογεί τα μέτρα, που ευθέως ή εμμέσως πλήττουν τα μικρομεσαία εισοδήματα.
Για εισπρακτικούς λόγους, η κυβέρνηση Παπανδρέου πλήττει και τις παραγωγικές επιχειρήσεις.
Προς το παρόν, όμως, μόνο ελάχιστα έχει βάλει χέρι στους μεγάλους κλεπτοκράτες, παρ’ ότι το ζητούμενο είναι η αναγκαία δημοσιονομική εξυγίανση αφενός να γίνει με κοινωνικά δίκαιους όρους κι αφετέρου να μην προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στο παραγωγικό δυναμικό.
Ουσιαστικά βιώνουμε την κατάρρευση ενός ολόκληρου μοντέλου πλασματικής ανάπτυξης. Οργανικά στοιχεία αυτού του μοντέλου δεν ήταν μόνο ο αναμφισβήτητος λαϊκισμός, οι υπαρκτές συντεχνιακές αγκυλώσεις, η διάχυτη σπατάλη και ο εξίσου διάχυτος ανορθολογισμός, όπως ιδιοτελώς επιχειρούν να μας πείσουν γνωστοί προπαγανδιστές.
Το νόμισμα έχει κι άλλη όψη. 
Αυτή είναι το άτυπο καθεστώς κλεπτοκρατίας, που τροφοδότησε τον παρασιτισμό και, επίσης, παρεμπόδισε τις παραγωγικές δραστηριότητες.
Η διαφθορά των δημοσίων υπαλλήλων είναι κι αυτή κλεπτοκρατία, αλλά δεν είναι η κλεπτοκρατία. Κλεπτοκρατία είναι, επίσης και κυρίως, το πολυπλόκαμο σύστημα της διαπλοκής, από την οποία επωφελούνται τα «μεγάλα ψάρια».
Η λεηλασία του δημόσιου χρήματος είναι συστημικό φαινόμενο όχι μόνο στη βάση, αλλά και στην κορυφή της πυραμίδας.
Το γεγονός ότι οι νοσηρές αυτές νοοτροπίες έχουν διαποτίσει την κοινωνία τις κατέστησε ανθεκτικές, αλλά όχι λιγότερο αντικοινωνικές. Η κρίση, όμως, ξεχείλισε το ποτήρι.
Η Ελλάδα έχει περιέλθει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η χρήση των γνωστών πολιτικών εργαλείων δεν επαρκεί. Είχαμε και έχουμε ζωτική ανάγκη από ένα συνεκτικό εθνικό σχέδιο εξυγίανσης και ανασυγκρότησης της οικονομίας και της κοινωνίας. Είχαμε και έχουμε ζωτική ανάγκη από νέα πολιτικά εργαλεία, νέες αποτελεσματικές πρακτικές. Έξυπνοι, ρεαλιστικοί και αποτελεσματικοί τρόποι έχουν κατά καιρούς προταθεί, αλλά παραμένουν στα συρτάρια. Το έλλειμμα ήταν πάντα στην πολιτική βούληση.
Κι όμως, η κρίση διευκολύνει την εφαρμογή τους. Λειτουργεί σαν καταλύτης, αλλάζοντας συμπεριφορές και νοοτροπίες στο επίπεδο της κοινωνίας. Καθιστά εφικτό ό,τι μέχρι πρότινος ήταν σχεδόν ανέφικτο. Μία πολιτική στοχευμένων δραστικών παρεμβάσεων θα μπορούσε να εξοικονομήσει τεράστιους πόρους και να συρρικνώσει σε σύντομο χρόνο το έλλειμμα, λόγω της γιγαντιαίας λεηλασίας και σπατάλης του δημόσιου χρήματος.
Η κριτική ότι αυτά είναι μη ρεαλιστικά υποκρύπτει ιδιοτέλεια ή ανοησία. 
Είναι αλήθεια ότι η κοινή γνώμη έχει βαρεθεί να ακούει για καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, για πάταξη της διαφθοράς, για λειτουργικό εκσυγχρονισμό του κράτους κλπ, επειδή αυτές οι επαγγελίες έμειναν για δεκαετίες συνθήματα. Αυτό, όμως, δεν αλλάζει το γεγονός ότι το ριζικό νοικοκύρεμα αποτελεί ζωτική ανάγκη.
Το ίδιο και για τις λιμνάζουσες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας. Εάν υπήρχε ένα εθνικό σχέδιο εκμετάλλευσης αυτών των δυνατοτήτων, η ελληνική οικονομία θα μπορούσε να υπερβεί το φαύλο κύκλο της ύφεσης, στον οποίο την έχει εγκλωβίσει το Μνημόνιο και σύντομα να εισέλθει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Μία τέτοια σφαιρική πολιτική θα έστελνε ένα έμπρακτο μήνυμα ότι η κυβέρνηση δεν μαζεύει απλώς χρήματα, αλλά ότι πραγματικά θεμελιώνει ένα νέο υγειές και παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης.
Κεντρικό στοιχείο αυτής της πολιτικής πρέπει να είναι η δίκαιη κατανομή των βαρών στα κοινωνικά στρώματα. Η άνιση κατανομή τους ακυρώνει το ηθικό υπόβαθρο της συλλογικής προσπάθειας εξόδου από την κρίση, παροξύνει την λαϊκή δυσαρέσκεια και αυξάνει τις πιθανότητες κοινωνικής αναταραχής. Επιππλέον, όπως απέδειξαν τα γεγονότα, η συρρίκνωση της ενεργού ζήτησης των λαϊκών στρωμάτων εγκλωβίζει την οικονομία στο φαύλο κύκλο της ύφεσης, τροφοδοτώντας τη δημοσιονομική κρίση.
Ανίκανοι να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, όμως, οι κυβερνώντες αναγόρευσαν το Μνημόνιο σε ευαγγέλιο και αυτόματο πιλότο της πολιτικής τους.
Σε έξαρση χαμαιλεοντισμού, πολιτικοί που εξέθρεψαν την κλεπτοκρατία, τη σπατάλη, τον παρασιτισμό και την ατιμωρησία, μετατράπηκαν σε σημαιοφόρους του Μνημονίου. Οι πιο θρασσείς, μάλιστα, απ’ όσους ευθύνονται για την κατάντια της Ελλάδας, κουνάνε ανερυθρίαστα το δάκτυλο στην κοινωνία. Όχι ότι οι πολίτες είναι αθώοι. Το ψάρι, όμως, πάντα βρωμάει από το κεφάλι.
Στην πραγματικότητα οι κυρίαρχες ελίτ βολεύθηκαν με το καθεστώς ξένης κηδεμονίας. 
Περιμένουν από την Τρόϊκα να νοικοκυρέψει το δικό τους σπίτι, ενώ το Μνημόνιο είναι μία παραλλαγή της γνωστής συνταγής του ΔΝΤ. Γι’ αυτό η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύθηκε επαρκώς τους όρους, ώστε αυτό να είναι όχι μόνο αυστηρό, αλλά και βιώσιμο. Όπως αποκάλυψε ο Ντομινίκ Στρος Κάν, από πολύ νωρίς προσανατολίσθηκε στο ΔΝΤ και στη θεραπεία-σοκ, που αυτό εφαρμόζει.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση έχει ατύπως παραχωρήσει στους δανειστές την αρμοδιότητα χάραξης πολιτικής.
Αυτό που κάνει η ίδια είναι να σερβίρει τις πολιτικές που της υπαγορεύει η Τρόϊκα. Και πάλι, όμως, ο τρόπος, με τον οποίο χειρίζεται την κοινή γνώμη είναι εισαγόμενος.
Η πρόκληση σοκ και τα εκβιαστικά διλήμματα του τύπου «Μνημόνιο ή χρεοκοπία», που έχουν ακινητοποιήσει την ελληνική κοινωνία, δεν είναι τίποτα άλλο από παραλλαγή της τακτικής του σοκ, που έχει ήδη εφαρμοσθεί σε άλλες χώρες.
Σχολιο.  Το  να  σχολιασει  κανεις  το  συγκεκριμενο  κειμενο  θα  ηταν  τουλαχιστον  -ασεβες-.
Απλως  παιρνοντας  αφορμη  απο  την   αναφορα  στον  εκβιασμο  --Μνημονιο  η Χρεοκοπια- εχω  να καταθεσω  την  τελευταια   επικοινωνιακη    αμετροεπεια,.εκ  μερους  των  κυβερνητικων  με την βοηθεια  των  Αντικειμενικων  Τηλεπαρουσιαστων.
''Θα  πρεπει  να καταλαβουμε  πως Χρεοκοπια  ,σημαινει, πως δεν θα 'χουμε  ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ  πως  θα
ΜΕΙΩΘΟΥΝ  οι  ΜΙΣΘΟΙ''   αληθεια   παραλληλα  δεν  υπαρχουν   και  εργαλεια  πολιτικης  που  προστατευουν   τον Πολιτη;;;;;

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Gebt her eure Inseln

Gebt her eure Inseln   [ πουληστε  τα νησια σας]

04. März 2010, 14:11
  • Artikelbild: Tausende Inseln in der Ägäis und im Ionischen Meer sind unbewohnt. Diese hier nicht: Zakynthos. - Foto: derStandard.at/Eva Kraus
    Tausende Inseln in der Ägäis und im Ionischen Meer sind unbewohnt. Diese hier nicht: Zakynthos.
  • Artikelbild: Marco Wanderwitz: "Der eine oder andere Fleck könnte schon eine  erkleckliche Summe bringen." - Foto: Deutscher Bundestag
    Marco Wanderwitz: "Der eine oder andere Fleck könnte schon eine  erkleckliche Summe bringen."

Griechenland soll ein paar Inseln verkaufen, um eine Staatspleite abzuwenden - das zumindest fordert der deutsche Bundestags­abgeordnete Marco Wanderwitz

Für die Griechen wird es ungemütlich - um den Staatsbankrott abzuwenden, sieht ein Sparpaket Steuer-Erhöhungen und Ausgabenkürzungen in Höhe von 4,8 Milliarden Euro vor. Maßnahmen, die nicht weit genug greifen, Griechenland sollte noch mehr zu Geld machen, zum Beispiel seine Inseln, meint Marco Wanderwitz, Vorsitzender der Jungen Gruppe in der CDU/CSU-Bundestagsfraktion im derStandard.at-Inte
***
derStandard.at: Sie sind gestern mit dem Vorschlag vorgeprescht, Griechenland solle zur Schuldentilgung seine Inseln verkaufen.
Wanderwitz: Bei dieser Staatsverschuldung liegt das auf der Hand...
derStandard.at: Griechenland besitzt 3054 Inseln, davon sind 87 bewohnt. Welche sollen denn Ihrer Ansicht nach verkauft werden?
Wanderwitz: Um die bewohnten Inseln geht's nicht. Bewertet werden aber sollten die unbewohnten, um sie gegebenfalls verkaufen zu können, wenn Griechenland seinen Verpflichtungen nicht nachkommen kann. Das eine oder andere Stück könnte man bereits jetzt abstoßen, das wäre auf alle Fälle zumutbar.
derStandard.at: Wer könnten diese Käufer sein?
Wanderwitz: Leute aus der Tourismusbranche, Unternehmen oder aber auch Privatpersonen, die sich eine solche Insel leisten können. Da das in vielen Ecken der Welt möglich ist, sehe ich persönlich überhaupt kein Problem.
derStandard.at: Viele Inseln wären dann für die Öffentlichkeit nicht mehr zugänglich?
Wanderwitz: Darum geht es überhaupt nicht - aber wenn man hie und da eine Insel verkauft, kann man schon zu einer recht erklecklichen Summe kommen. Sieht man sich darüber hinaus die aktuellen Marktpreise an, halte ich das für zumutbar.
derStandard.at: Wie hoch sind denn Ihrer Meinung nach diese "erklecklichen Summen"?
Wanderwitz: Ein Vergleich zeigt, dass für relativ kleine Flecken Land schon Millionen-Preise gezahlt werden. Man sollte den Inselverkauf als Beitrag zur Haushaltskonsolidierung ernsthaft prüfen, denn die bislang vorgelegten Sparprogramme reichen lang nicht aus.
derStandard.at: Bewohnte Inseln zu verkaufen und eine damit verbundene Evakuierung der Griechen schließen Sie definitiv aus?
Wanderwitz: Das wäre mit riesigem Aufwand verbunden. Und wer kauft schon eine Insel, auf der jemand wohnt?
derStandard.at: Beispiel Korfu: Wie wäre es, ein Drittel davon auf den Markt zu werfen?
Wanderwitz: Sagen wir so: Es ist nichts Ungewöhnliches, dass es Privatland auf dem Festland oder auf großen Inseln gibt. Sofern es noch touristisch nutzbares Staatseigentum mit Baubewilligung gibt, wäre jetzt der richtige Zeitpunkt zu verkaufen. Intakte Landschaften sollen natürlich nicht der Besiedlung preisgegeben werden.

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Επαναγορά χρέους;


Οι εφημερίδες γέμισαν με χαρμόσυνα άρθρα, τα ερτζιανά βουίζουν με ελπιδοφόρα μηνύματα, οι οθόνες των τηλεοράσεων αναβλύζουν αισιοδοξία ότι η κρίση του ελληνικού δημόσιου χρέους μπορεί και να έρχεται στο τέλος της. Από που μας ήρθαν τα καλά μαντάτα;
Μας ήρθαν από ένα email της γερμανικής εφημερίδας Die Zeit που μεταδόθηκε σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης από το Reuters και το Bloomberg. Εν συντομία, για να μην σας κρατώ σε αγωνία, η προτεινόμενη λύση (που βασίζεται στην ιδέα της λεγόμενης επαναγοράς του χρέους μας) δεν είναι παρά μια τρύπα στο νερό. Για να το πω απλά: Δεν θα εφαρμοστεί. Αλλά και να εφαρμοστεί δεν θα λύσει το πρόβλημα του ελληνικού χρέους.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το Reuters μετέδωσε το εξής μήνυμα: "Γερμανοί αξιωματούχοι του Υπουργείου Οικονομικών ετοιμάζουν σχέδιο αντιμετώπισης της κατάστασης ανάγκης που θα κηρυχτεί στην περίπτωση που η Ελλάδα προβεί σε στάση πληρωμών ή στην αναδιάρθρωση του χρέους της... Πηγή του Υπουργείου Οικονομικών είπε ότι Γερμανοί δημόσιοι λειτουργοί αναλύουν τι θα σήμαινε μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους τόσο για τις Γερμανικές τράπεζες όσο και για την σταθερότητα του ευρώ. Έχουν αρχίσει, συμπληρώνει η πηγή, να διανοούνται το αδιανόητο."
Ως εδώ πολύ σωστά. Θα ήταν ανεύθυνοι να μην ανέλυαν μια τέτοια εξέλιξη οι Γερμανοί ιθύνοντες, οι Γάλλοι, οι Βέλγοι, γενικά όλοι οι διαχειριστές της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας της Ευρώπης. Εδώ στο protagon τα λέμε από τον Μάρτιο: Η αναδιάρθρωση είναι εκ των ουκ άνευ! Μακάρι να γίνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο (όπως έχω κατ' εξακολούθηση προτείνει), κάτι που θα 'σκότωνε' την Κρίση άμεσα. Αν όχι, τότε θα γίνει, δυστυχώς, στην περιφέρεια, με αποτελέσματα πολύ ειδεχθή όχι μόνο για την περιφέρεια αλλά για ολόκληρη την ευρωζώνη.
Πάμε όμως παρακάτω. Όταν ανέλαβε το Bloomberg να πάει την ιστορία παραπέρα, το έκανε εμπλέκοντας σε αυτήν το email της Die Zeit με τα εξής λόγια: "Θα επιτραπεί στην Ελλάδα [σημ. από την Γερμανία] να επαναγοράσει κρατικά ομόλογα με δανεικά από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (το γνωστό σε όλον τον κόσμο ως EFSF) με προνομιακά επιτόκια, σύμφωνα με μια αναφορά της Die Zeit που στάλθηκε μέσω e-mail χωρίς να αναφέρεται η πηγή της πληροφορίας."

Επιτρέψτε μου να συνοψίσω με τρία σημεία τους λόγους για τους οποίους η ιδέα αυτή στερείται ουσίας, για να μην πως ότι αξίζει την περιφρόνησή μας:
• Πρώτον, το EFSF δεν έχει τα χρήματα για να βοηθήσει το ελληνικό δημόσιο να επαναγοράσει σοβαρό ποσοστό των ομολόγων του. Για να διατηρήσει την υψηλή βαθμολόγηση για τα τοξικά ευρωομόλογα που ήδη εκδίδει, το EFSF αναγκάζεται να δανείζεται €2 για κάθε €1 που δανείζει (ο λόγος βέβαια είναι η τοξική, όπως την αποκαλώ, δομή των ευρωομολόγων του). Έτσι, ναι μεν η ευρωζώνη του έχει δώσει το δικαίωμα να δανείζεται €440 δις αλλά από αυτά μπορεί να δανείσει το πολύ τα €250 δις. Αν λάβουμε υπ΄όψη ότι από αυτά τα €80 δις είναι ήδη δεσμευμένα για την Ιρλανδία, και δεδομένου ότι πρέπει να είναι έτοιμο να δανειοδοτήσει την Πορτογαλία και την Ισπανία, το EFSF βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Ακόμα κι αν η κα Μέρκελ αποδεχθεί (όπως φαίνεται σχεδόν σίγουρο) το αίτημα να δοθούν κι άλλες εγγυήσεις στο EFSF ώστε η δανειοδοτική του ικανότητα να ξαναφτάσει τα €440 δις, το εν λόγω Ταμείο απλά δεν θα έχει την δυνατότητα να δανείσει αρκετά χρήματα στο ελληνικό δημόσιο ώστε να επαναγοραστεί ικανός αριθμός ομολόγων από τις τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ιδιώτες.

• Δεύτερον, ακόμα κι αν το EFSF βρει τα χρήματα για να δανείσει το ελληνικό δημόσιο, η επαναγορά θα αποτύχει. Γιατί; Επειδή η επαναγορά ομολόγων έχει λογική μόνον αν οι ιδιώτες ιδιοκτήτες τους θεωρήσουν ότι η σημερινή χαμηλή τιμή στην οποία διατιμώνται τα ομόλογα είναι υψηλότερη από εκείνη που θα εξασφαλίσουν στο μέλλον. Αυτό σημαίνει ότι, για να έχει νόημα η επαναγορά, οι ιδιώτες πρέπει να θεωρούν ότι το δημόσιο μπορεί να αγοράσει μόνο ένα μικρό ποσοστό των ομολόγων του. Γιατί αν θεωρούν ότι το δημόσιο έχει τα χρήματα να αγοράσει πολλά από τα ομόλογά του, θα περιμένουν να ανέβει η σημερινή χαμηλή τιμή. Όπερ μεθερμηνευόμενον, η επαναγορά μπορεί να αποφέρει κάποιο κέρδος στο δημόσιο μόνο εάν το EFSF δεν μας δώσει αρκετά χρήματα ώστε η επαναγορά να κάνει την διαφορά. Αντίθετα, αν το EFSF όντως μας δώσει αρκετά δανεικά, τότε οι ιδιώτες θα απαιτήσουν υψηλότερες τιμές για τα ομόλογά τους, οπότε η επαναγορά θα είναι δώρον-άδωρον. Για να το πω απλά, κορώνα η επαναγορά δεν προχωρά λόγω αφραγκίας του δημοσίου μας, γράμματα προχωρά χωρίς όμως κέρδος για το δημόσιο.

• Τρίτον, όλοι γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα δεν είναι, εδώ και καιρό, το βασικό πρόβλημα της ευρωζώνης. Το πρόβλημα της ευρωζώνης είναι, κατ' αρχάς, το Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και, δευτερευόντως, η κατανομή του συνολικού δημόσιου χρέους μεταξύ των χωρών έτσι ώστε το χρέος της μίας χώρας δημιουργεί κρίση χρέους στην διπλανή της, κι εκείνη με την σειρά της στην παραδιπλανή της κλπ κλπ. Συνεπώς, μια μικρή σμίκρυνση του ελληνικού χρέους δεν θα αλλάξει κάτι ούτε για την Ευρώπη ούτε και για την Ελλάδα. Για αυτό τον λόγο, να είστε σίγουροι ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα ξοδέψουν φαιά ουσία ασχολούμενοι με αυτή την ανόητη πρόταση.
Λίγο αναλυτικότερα, η επαναγορά του χρέους είναι ένα εργαλείο που, όντως, χρησιμοποιούν πολλοί. Το χρησιμοποιεί η Ιταλία, το Βέλγιο, η Γαλλία αλλά και μεγάλες εταιρείες. Πότε το χρησιμοποιούν; Που και που, όταν προκύψει η εξής ευκαιρία: Έστω ότι μια επιχείρηση ή ένας δημόσιος οργανισμός, που έχει δανειστεί εκδίδοντας ομόλογα στο παρελθόν, παρατηρεί ότι η τιμή των ομόλογων αυτών έχει μειωθεί στην δευτερεύουσα αγορά όπου αγοράζονται και πουλιούνται καθημερινά. Έστω ακόμα ότι, εκείνη την στιγμή, λόγω κάποιας καλής συγκυρίας, έχει την δυνατότητα να δανειστεί νέα ποσά με χαμηλό επιτόκιο. Τότε, μπορεί να την συμφέρει να επαναγοράσει ένα μικρό, σχετικά, ποσοστό των ομολόγων της. Έτσι, θα καταφέρει να γλυτώσει ένα μέρος τόκων (καθώς έχει πάρει νέα δάνεια με χαμηλότερο επιτόκιο από εκείνο του ομόλογου που αποσύρει από την αγορά επαναγοράζοντάς το). Προσέξτε όμως ότι αυτό δεν μπορεί να αφορά παρά ένα μικρό ποσοστό των κυκλοφορούντων ομολόγων. Γιατί; Επειδή αν πάει να αγοράσει μεγάλο ποσοστό τους, τότε η τιμή των ομολόγων θα αυξηθεί και η επαναγορά θα πάψει να είναι συμφέρουσα.

Έρχομαι λοιπόν στην περίπτωση του ελληνικού δημοσίου. Πως διαφέρει από την παραπάνω περίπτωση; Με δύο τρόπους. Πρώτον, το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να δανειστεί από μόνο του, με ανεκτό επιτόκιο, καθώς βρίσκεται εκτός αγορών. Δεύτερον, ακόμα κι αν μας δανείσει το EFSF με χαμηλά επιτόκια, για να αξίζει τον κόπο αυτός ο νέος δανεισμός πρέπει η επαναγορά να αφορά ένα αμελητέο ποσοστό του συνολικού δημόσιου χρέους. Στην καλύτερη περίπτωση να εξαγοράσουμε περί τα €12 δις μειώνοντας το χρέος μας των €300+ δις κατά, το πολύ, €1 δις. Όπως έλεγε και ο Σαίξπηρ, πολύ κακό για το τίποτα!

Φυσικά, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν το EFSF αγόραζε το ίδιο ελληνικά ομόλογα και μετά τα πούλαγε στο ελληνικό δημόσιο κοψοτιμής. Όμως αυτό θα ήταν απαγορευτικά ακριβό για το EFSF, καθώς οι τιμές των ελληνικών ομολόγων θα ανέβαιναν θεαματικά. Έτσι το EFSF δεν θα μπορούσε ούτε τα δάνεια της Ιρλανδίας να χρηματοδοτήσει, κάτι που θα θύμωνε ιδιαίτερα, και πολύ σωστά, την κα Μέρκελ.

Που καταλήγουμε λοιπόν; Καταλήγουμε εκεί που ήμασταν πριν η Die Zeit στείλει το ανεκδιήγητο email της. Η ευρωζώνη χρειάζεται όσο ποτέ μια συνολική, ορθολογική λύση που θα αναδιαρθώνει συνολικά και με άμεση πολιτική παρέμβαση ολόκληρο το βουνό του ευρωπαϊκού χρέους. Επειδή σας έχω κουράσει με την ανάλυση μιας τέτοιας λύσης (βλ. εδώ και εδώ για την πρότασή μου, και εδώ για μια πιο πρόσφατη αγγλική της έκδοση) δεν θα συνεχίσω. Απλά θα πω ότι μέχρι να αποφασιστεί μια τέτοιου είδους συνολική λύση (η οποία δεν είναι δυνατόν να βασίζεται σε επαναγορές, εθελοντικά κουρέματα, τοξικά ευρωομόλογα κλπ), η φιλολογία περί εναπαναγοράς του χρέους μας (χρησιμοποιώντας νέα δάνεια από το EFSF) αξίζει την περιφρόνηση όλων μας.

Βέβαια, αν η συνολική λύση προκύψει, και η ΕΚΤ αναλάβει το κατά Μάαστριχτ νόμιμο χρέος όλης της ευρωζώνης, 'δολοφονώντας' έτσι την Κρίση μία και καλή, τότε μια επαναγορά ενός μέρους του εναπομείναντος ελληνικού χρέους θα είχε κάποιο νόημα.


ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ --ΑΝΟΜΙΑ

Πέμπτη, 17 Φεβρουαρίου 2011

Σοφία Σακοράφα: Αυτό που ο πρωθυπουργός ονομάζει ανομία, είναι στην πραγματικότητα το πάθος των πολιτών για δικαιοσύνη...

Γράφει η Σοφία Σακοράφα
  
Κάποιες σκέψεις με αφορμή τα περί πολιτικής ανυπακοής του κινήματος, περί ανομίας των πολιτών ....και άλλα πρόσφατα γεγονότα.
Προσπαθώ παρά τις απαράδεκτες στρεβλώσεις των τελευταίων μηνών, να αντιμετωπίζω τη λέξη πολίτης με την έννοια, την αξία και το ύψιστο περιεχόμενο που έδωσαν στη λέξη πολίτης ο Περικλής και ο Κλεισθένης, που έδωσαν οι αγώνες του λαού μας για δημοκρατία, ελευθερία και ανεξαρτησία, που έδωσε το 114 και το Πολυτεχνείο, που έδωσε η νέα γενιά το Δεκέμβρη του 2008, που δίνουν καθημερινά όλοι όσοι υπερασπίζονται τη θέση τους στην όξυνση της ταξικής πάλης, την πολιτική τους άποψη, την αξιοπρέπεια στην εργασία, το δικαίωμα στην ανθρωπιά και την αλληλεγγύη.
Ντροπή νιώθω ως βουλευτής και ταυτόχρονα ως πολίτης αυτής της χώρας, όταν χιλιάδες χρόνια αγώνων, εξεγέρσεων, επαναστάσεων, εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων συνθλίβονται από μια ομάδα, ξένη και ντόπια.
Από μια ομάδα που μετατρέπει τον πολίτη σε υπήκοο, που μετατρέπει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας μας σε απέραντο σκλαβοπάζαρο, που μετατρέπει τον πλούτο της πατρίδας μας σε περιουσιακό στοιχείο αποπληρωμής, που τολμά και αστειεύεται με τον Παρθενώνα και το Σούνιο, αφού είναι τα μόνα που μας επιτρέπουν να μας απομείνουν.
Ντροπή και Οργή για αυτήν την απροκάλυπτη εκτροπή.
Εκτροπή της δικαιοσύνης που έχει μετατραπεί σε έκτακτο απεργοδικείο.
Εκτροπή της δημοκρατίας που...
 απαγορεύει τις συναθροίσεις άνω των τριών.
Εκτροπή της πληροφόρησης που σπεκουλάρει στη Μαρφίν, αλλά δεν εντρέπεται που στο ψεκασμένο από χημικά πρόσωπο του Μανώλη Γλέζου κηδεύεται η αντίσταση.
Εκτροπή του κοινοβουλευτισμού που δίνει εν λευκώ εξουσία στον υπουργό Οικονομικών να υπογράφει ό,τι θέλει.
Εκτροπή των νοημάτων και της βαριάς ιστορίας που αυτά κουβαλούν.
Ο πρωθυπουργός μίλησε για ανυπακοή που οδηγεί στην ανομία.
Είναι βαριά η ιστορία μας. Ο Σοφοκλής υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος εδίδαξε ο ίδιος στον εαυτό του ΄΄τας αστυνόμους οργάς΄΄, το πάθος, δηλαδή, για τη θέσμιση των πόλεων.
Είναι σχήμα οξύμωρο για όσους δεν ξέρουν...
Διότι πώς είναι δυνατό οι ορμές, η οργή, το πάθος των πολιτών να μπορεί να οδηγεί στη θέσμιση νόμων.
Αυτό που ο πρωθυπουργός ονομάζει ανομία, είναι στην πραγματικότητα το πάθος των πολιτών για δικαιοσύνη.
Είναι το πέρασμα από μία ανήμπορη και άνευρη οργή, σε μία οργή που έχει τη δύναμη να αμφισβητεί.
Αυτή η ανομία κατά τον πρωθυπουργό, είναι το πάθος για δικαιοσύνη, που οδήγησε την Αντιγόνη να παραβεί το νόμο.
Αυτή η ανομία, είναι το πάθος για ελευθερία, που οδήγησε τους εργάτες των ναυπηγείων της Σύρου το 1879 να δημιουργήσουν ένα από τα πρώτα συνδικάτα.
Αυτή η ανομία, είναι το πάθος για την δημοκρατία, που δημιούργησε το Μάη του 36 στη Θεσσαλονίκη
Αυτή η ανυπακοή, είναι το πάθος για ανεξαρτησία που οδήγησε το Γρηγόρη Λαμπράκη στη μεγαλειώδη πορεία στη Θεσσαλονίκη.
Αυτή η ανυπακοή, είναι το πάθος για αντίσταση που οδήγησε στη νίκη του κινήματος επί του νομοσχεδίου Γιαννίτση, στη νίκη του κινήματος για το άρθρο 16 του Συντάγματος.
Χιλιάδες άνομες, ανυπάκοες πράξεις άλλαξαν τούτο τον κόσμο.
Θέσμισαν άλλες κοινωνίες.
Έθεσαν άλλους νόμους.
Έτσι κινείται η ιστορία, στους αιώνες των αιώνων
Αυτό που ο πρωθυπουργός ονομάζει ανυπακοή, είναι η κινητήρια δύναμη του μετασχημαστισμού των κοινωνιών.
Τι θα ήταν η Ελλάδα με έναν υπάκουο Κολοκοτρώνη, με έναν υπάκουο Παπαφλέσα.
Τι θα ήταν η Ελλάδα με έναν υπάκουο Σωτήρη Πέτρουλα
Τι θα ήταν η Ελλάδα με έναν υπάκουο Μαρίνο Αντύπα
Τι θα ήταν η ανθρωπότητα με μια υπάκουη Αντιγόνη
Τι θα ήταν οι κοινωνίες με υπάκουους υπηκόους.
Ζητάει ο πρωθυπουργός υπακοή στην ομαλότητα.
Η χώρα μας, όμως, ζει σε παρατεταμένη ανωμαλία. Σε βαθιά σήψη και προχωρημένη βία.
Βία και ανωμαλία είναι η ανεργία και το κοινωνικό απαρτχάιντ που τη συνοδεύει.
Βία και ανωμαλία είναι ο κοινωνικός κανιβαλισμός που καλλιεργείται στη βάση της πυραμίδας και αφήνει ανέγγιχτη την κορυφή
Βία και ανωμαλία είναι τα 350 ευρώ σύνταξη
Βία και ανωμαλία είναι να πωλείται η Ελλάδα 50 δις από τα οποία τα 30 πάνε στις τράπεζες
Βία και ανωμαλία είναι η κατάσχεση της γης μας
Βία και ανωμαλία είναι η Ζίμενς, το Βατοπέδι,
Βία και ανωμαλία είναι η μετατροπή των κοινωνικών αγαθών της παιδείας, της υγείας, των μεταφορών σε πανάκριβα εμπορεύματα
Βία και ανωμαλία και παρανομία και ανομία είναι το Μall συμφερόντων Λάτση και το Θων συμφερόντων Βωβού που η κυβέρνηση Σημίτη οικοδόμησε και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας λειτούργησε
Και όσοι αντιτίθενται σε αυτή τη βία δεν είναι τζαμπατζήδες.
Είναι ο εργαζόμενος που μια ζωή ολόκληρη πλήρωνε και σήμερα δεν έχει σύνταξη.
Είναι ο εργαζόμενος που μια ζωή πλήρωνε και δεν είχε ποτέ την ελάχιστη ανταποδοτικότητα
Είναι αυτός ο συνειδητός αγωνιστής που ξέρει ότι το δίκιο δεν κερδίζεται με το σαβουάρ βιβρ της ΄΄άνομης νομιμότητας΄΄.
Τζαμπατζήδες είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις που από αυτά που χρωστούσαν στον ΟΑΣΑ έδωσαν μόλις το 1/3 και τον εξανάγκασαν σε δανεισμό.
Και όταν έληγαν τα δάνεια έπαιρνε νέα δάνεια επειδή το κράτος που ήταν εγγυητής δεν τα κατέβαλε στη λήξη τους
Είναι αυτοί που ενθυλακώνουν τεράστια ποσά από εισφοροδιαφυγές και φοροδιαφυγές
Είναι αυτοί που στην περίοδο του χρηματιστηρίου έπαιξαν αέρα και έβγαλαν δισεκατομμύρια
Είναι αυτοί που σε ένα βράδυ άλλαζαν συντελεστές δόμησης και έβγαζαν τρισεκατομμύρια
Είναι αυτοί που κατασκεύασαν τα ολυμπιακά εκτρώματα και μέσα σε δύο χρόνια μετέτρεψαν το χάλυβα σε χρυσό και το δημόσιο χρήμα σε μποναμά στις τσέπες τους
Είναι τα αφεντικά από πάσης φύσεως τηλεοπτικά παπαγαλάκια που χρωστούν και δεν αποδίδουν
Είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες σε καθεστώς μαύρης δουλείας, που πολλοί από αυτούς έχουν έμμεσο εργοδότη τα υπουργεία μας για να είναι καθαρά
Αυτοί είναι οι τζαμπατζήδες της δημόσιας ζωής.
Οι παρασιτικοί τζαμπατζήδες που επιβιώνουν στην κυριολεξία.
Ζουν δηλαδή σε βάρος, επί της πλάτης του ελληνικού λαού.
Το κίνημα Δεν πληρώνω είναι η αντίδραση στο ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ της κυβέρνησής.
Δεν πληρώνω, λένε, στους συνταξιούχους
Δεν πληρώνω, λένε, για υγεία και παιδεία
Δεν πληρώνω, λένε, τις αποζημιώσεις των απολυμένων
Δεν πληρώνω, λένε, στους αγρότες
Δεν πληρώνω, λένε, σε μια ολόκληρη κοινωνία που τη θέλουν επαίτη και τους ενοχλεί που τους ανταποδίδει στα ίσια τη δική τους πρακτική.
Όταν η πολιτική ηγεσία αρχίζει και βλέπει κάθε εξεγερτική ή κινηματική εκδήλωση ως απειλή για τη διατήρησή της, όταν ποινικοποιεί το φρόνημα και κάθε πράξη αντίστασης τότε η πολιτική της αυτοσυντήρηση έχει υπερβεί κάθε υπόλειμμα δημοκρατικής ευαισθησίας και οδεύει στο δρόμο της απώλειας και κάθε δημοκρατικής νομιμότητας.
Επιτέλους ακόμη και με όρους αστικής νομιμότητας, ακόμη και με την κουλτούρα που πασχίζει η κυβέρνηση να θεμελιώσει αυτή του ήσυχου νοικοκυραίου, του φοιτητή που μόνο διάβαζε, η κυβέρνηση είναι η πολιτικά όχι ανυπάκοη, αλλά η πολιτικά έκνομη.
Την ενοχλεί η πολιτική ανυπακοή, αλλά η κυβέρνηση πήρε μια λαική εντολή και την παρέβη.
Την ενοχλούν οι απαράδεκτες εκδηλώσεις επί της ελληνικής σημαίας, αλλά η κυβέρνηση τραυματίζει την εθνική μας κυριαρχία, η κυβέρνηση παζαρεύει τα ελληνικά νησιά.
Η τρόικα μπορεί να διαπίστωσε ότι ο ελληνικός λαός να βρίσκεται σε περιορισμένη αναταραχή σε σχέση με το παρελθόν, όμως ο λαός μας έχει δύο κόκκινες γραμμές.
Η μία, τιμωρεί αυτόν που τον προδίδει.
Η δεύτερη, τιμωρεί αυτόν που ξεπουλάει την πατρίδα.
Είναι αυτός ο ΄΄εχθρός λαός΄΄.
Ο εχθρός λαός έχει στην κυριολεξία τραγουδήσει δύο τραγούδια του Μίκη.
΄΄Αρνιέμαι να με κάνουν ότι θένε, αρνιέμαι να χαθώ στην καταχνιά΄΄ και
΄΄Λαχτάρησα μια χώρα, όπου το λάδι από την ελιά ίσα θα το μοιράζεις στα δώδεκα παιδιά.΄΄
Αυτά είναι η ιστορία μας.
Αυτά είναι η αντίστασή μας.
Αυτή είναι η παρακαταθήκη μας.
Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους και σε ευθεία γραμμή με την ιστορία μας.
Αυτός που αρνιέται είναι το πολιτικό υποκείμενο που αντιστέκεται.
Αυτός που αντιστέκεται είναι το πολιτικό υποκείμενο που λαχταράει μια άλλη Ελλάδα.
Και στην ιστορία της ανθρωπότητας, έως και την πλέον πρόσφατη πριν λίγες ημέρες, αυτός που αντιτάσσεται στο πολιτικό υποκείμενο είναι καταδικασμένος σε ημερομηνία λήξης.

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Σε Ιδιωτες η Μισθοδοσια

Ανάστατοι είναι οι εκπαιδευτικοί στη Λέσβο, τη Λήμνο και τον Αγ. Ευστράτιο, ύστερα από απόφαση του προϊσταμένου της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Ν. Λέσβου να αναθέσει τη μισθοδοσία τους σε ιδιώτη, για την αμοιβή του οποίου ζητήθηκε από τους διευθυντές των σχολείων η παρακράτηση προμήθειας 1,70 ευρώ από τους μισθούς των εκπαιδευτικών. Εν ολίγοις, προκειμένου να πληρωθούν τον μισθό τους, τους ζητείται πρώτα να πληρώσουν!
Αν και η μισθοδοσία των εκπαιδευτικών των δημόσιων σχολείων είναι προφανώς υποχρέωση της δημόσιας διοίκησης, το κενό που δημιουργήθηκε κατά τη μετάβαση από το προηγούμενο πρόγραμμα έκδοσης καταστάσεων μισθοδοσίας στο νέο σύστημα της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών οδήγησε τον διευθυντή της Δευτεροβάθμιας Ν. Λέσβου, Β. Κοντάρα, στην αναζήτηση λύσης εκ των… έξω.
Αφορμή, ότι το μέχρι τότε λογισμικό που χρησιμοποιούσε το στελεχωμένο από ένα άτομο γραφείο μισθοδοσίας δεν ήταν συμβατό με τα νέα δεδομένα.
Ο δε αποσπασμένος υπάλληλος που το χειριζόταν… πήρε το μυστικό μαζί του, καθώς το είχε διαμορφώσει ο ίδιος, με αποτέλεσμα κανένας άλλος να μην το γνωρίζει όταν αυτός έφυγε από την υπηρεσία.
Για το ζήτημα της ανάθεσης της μισθοδοσίας σε ιδιώτη, ο οποίος σημειωτέον δεν φαίνεται να είναι σχετικός με το αντικείμενο, καθώς φέρεται να έχει στην Αθήνα εταιρεία που πουλάει μπαλόνια για γάμους, βαφτίσεις, πάρτι κ.λπ., δεν υπήρξε επίσημη ενημέρωση των εκπαιδευτικών, οι οποίοι, αντιθέτως, βρέθηκαν προ τετελεσμένων.
Τους έπιασαν στον ύπνο
Όπως καταγγέλλουν οι εκπαιδευτικοί από τους συλλόγους καθηγητών γυμνασίων και λυκείων του νομού, το ζήτημα έγινε γνωστό κατά αιφνιδιαστικό τρόπο όταν τέσσερις μέρες πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων διακινήθηκε στους διευθυντές των σχολείων και στη συνέχεια γνωστοποιήθηκε στους ίδιους, e-mail με τους αριθμούς λογαριασμών του ιδιώτη για την καταβολή των ποσών που θα συγκεντρώνονταν από τις παρακρατήσεις.
Λόγω και της χρονικής στιγμής της ενημέρωσης οι αντιδράσεις από την πλευρά των εκπαιδευτικών ήρθαν μετά τις γιορτές, όταν άρχισαν να συνειδητοποιούν τι γίνεται και να ζητούν επίσημη ενημέρωση, ενώ ήδη είχε κυλήσει ένας μήνας όπου η μισθοδοσία είχε γίνει με τα νέα δεδομένα.
Η επίσημη ενημέρωση τελικώς ήρθε έναν μήνα μετά την ψυχρολουσία του e-mail, και αφού υπήρξαν και οι πρώτες επίσημες αντιδράσεις από την ΕΛΜΕ Λέσβου, η οποία χαρακτηρίζει «παράνομη» την παρακράτηση και καλεί την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Β. Αιγαίου να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για τη στελέχωση του γραφείου μισθοδοσίας της Β/θμιας. Έντονη είναι η αντίδραση και της ΕΛΜΕ Λήμνου, η οποία επιβεβαιώνει την απουσία επίσημης ενημέρωσης.
Με έγγραφο που κοινοποιείται στις σχολικές μονάδες του νομού και τις αρμόδιες διευθύνσεις, στις 21.1.2011-0 διευθυντής αναφέρει ότι η «επιβάρυνση είναι προσωρινή, διάρκειας δύο ή τριών μηνών», υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι «θα δοθεί σύντομα λύση από τους διοικητικά προϊσταμένους μας». Ωστόσο, τέτοια λύση δεν φαίνεται να επιδιώχθηκε εκ των προτέρων, αντιθέτως αυτό που παρουσιάζεται με το παραπάνω έγγραφο είναι μια επείγουσα κατάσταση από την οποία ανέκυπτε το δίλημμα «ή ιδιώτης ή πάγωμα της μισθοδοσίας».
Σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς, λύσεις υπάρχουν μέσα από τα προγράμματα του υπουργείου Παιδείας ή ακόμα και με τις δυνατότητες που προσφέρει το ελεύθερο λογισμικό. Από την άλλη, ο διευθυντής Β. Κονταράς επικαλείται έλλειψη προσωπικού, αλλά σύμφωνα με τους καθηγητές προσωπικό υπάρχει μεταξύ των αποσπασμένων στη Διεύθυνση.
Επίσης ο διευθυντής δικαιολογεί την απουσία επίσημης ενημέρωσης αποδίδοντας την σε «λανθασμένη εκτίμηση» για την επάρκεια της προφορικής ενημέρωσης και την έκταση που θα έπαιρνε το θέμα, την οποία αποδίδει σε «εκμετάλλευση» του ζητήματος για συνδικαλιστικούς λόγους και όχι στο κενό νομιμότητας των χειρισμών του.
Την ώρα που οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται σχεδόν υπό διωγμό εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής υλοποίησης του μνημονίου, έρχεται ένα ακόμη κερασάκι να προστεθεί στην «τούρτα».
Έτσι, σήμερα, στο πλαίσιο της τρίωρης στάσης εργασίας που έχει κηρύξει η ΟΛΜΕ με αιχμή τις συγχωνεύσεις σχολείων, στον νομό η κινητοποίηση επεκτείνεται σε απεργία, με αίτημα μεταξύ άλλων, να διευθετηθεί η εν λόγω διοικητική αυθαιρεσία με δημόσια μέσα χωρίς την επιβάρυνση των καθηγητών. Διαφορετικά η ΕΛΜΕ Λέσβου, όπως αναφέρει σε απόφαση της Γενικής της Συνέλευσης, ετοιμάζει εξώδικο…
Εφημερίδα «Το Ποντίκι», 10.02.2011

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Ti ελεγε ο Πραγματικα Ελευθερος Δημοσιογραφος ...........


 Γιαννης  Διακογιαννης  για  τις  ΜΚΟ, δυστυχως  ειχε την  βασκανον  μοιρα  ολων  των 
ξεχωριστων ανθρωπων   να  φυγει  νωρις, και  σε καιρους  που  οσο ποτε αλλοτε  υπαρχει αναγκη  απο  ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ  φωνες.
Και κατι για δει κανεις τη σκοτεινη πλευρα των τοσο προσφιλων στον ΓΑΠ και τον νεοφιλελευθερισμο ΜΚΟ
http://www.geocities.com/anaxfiles/forum/ngo.html
O OHE και ο ρόλος των μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.)
Πολιτιστική Αμφικτυονία 2006-07-01
Παγκόσμια Συνάντηση: «Ο ρόλος του ΟΗΕ στον 21ο αιώνα»
Εισήγηση του δημοσιογράφου Γιάννη Ε. Διακογιάννη
Δελφοί, Κυριακή, 2 Ιουλίου 2006


Μία μεγάλη γυναίκα του Ελληνισμού, η Αλίκη Γιωτοπούλου – Μαραγκοπούλου, πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου και Πρόεδρος (σήμερα) της ελληνικής Μ.Κ.Ο. «Ιδρυμα για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου» σημειώνει ότι αποτελεί σπουδαία υπόθεση για τον ειρηνευτικό ρόλο του ΟΗΕ η βοήθεια που μπορούν να παράσχουν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, εφόσον – τονίζει – δεν χρηματοδοτούνται από κυβερνήσεις, το κράτος και παρεμφερείς οργανισμούς.

Θα πρόσθετα - για να δώσω έμφαση σε όσα παρατηρεί η αγωνίστρια καθηγήτρια – ότι οι Μ.Κ.Ο. για να είναι αποτελεσματικές για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη αλλά και σύννομες με τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ δεν θα πρέπει να χρηματοδοτούνται ούτε από μυστικές υπηρεσίες, ούτε από πρεσβείες, ούτε από πολεμικές βιομηχανίες.

Και θα συμπλήρωνα ότι αυτές οι Μ.Κ.Ο. δεν πρέπει να χρηματοδοτούνται – όπως θα εξηγήσω στην συνέχεια – γενικά και αόριστα από τον ΟΗΕ με προγράμματα, όπως στην περίπτωση του σχεδίου Ανάν για την Κύπρο, που δεν είναι γνωστά και ελεγχόμενα από την Ολομέλεια του Οργανισμού και δεν είναι διάφανη η δράση τους.

Βεβαίως, η κυρία Μαραγκοπούλου, η οποία έχει το μεγάλο πλεονέκτημα η Οργάνωσή της να χρηματοδοτείται από οικογενειακούς οικονομικούς πόρους και να στηρίζεται σ' αυτούς για όλα τα μεγάλα και σπουδαία προγράμματα που προωθεί, παρατηρεί ακόμη ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί μία Μ.Κ.Ο. να δέχεται επιχορηγήσεις υπουργείων, π.χ. για φιλανθρωπικούς λόγους.

Θυμάμαι – το αναφέρω ως θετικό παράδειγμα – ότι η Μ.Κ.Ο. «Δωδεκανησιακός Σύλλογος για τα αυτοάνοσα νοσήματα αρθρίτιδας και λύκου – ΘΑΛΕΙΑ» εκτός από τους δικούς της πόρους δέχθηκε χρηματοδότηση από το ελληνικό υπουργείο Υγείας για να προχωρήσει σε προγράμματα πρόνοιας, ενημέρωσης και υποστήριξης ασθενών σε μικρά νησιά της Δωδεκανήσου, π.χ. στο Καστελόριζο».

Αλλά αυτή είναι η μία πλευρά της υπόθεσης των Μ.Κ.Ο. Υπάρχει και η άλλη πλευρά, η σκοτεινή. Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο είναι επιτρεπτή – για τον ΟΗΕ και τον ειρηνευτικό ρόλο του – η δράση Μ.Κ.Ο., που γίνονται το όχημα διαφόρων κέντρων εξουσίας για να συντελεσθούν πολιτικές αλλαγές, παρεμβάσεις και επεμβάσεις σε εμπόλεμες ζώνες ή για να αλλάξουν ακόμη και ο χάρτης και τα σύνορα χωρών!

Θυμάμαι τον Απρίλιο του 1999, στο βομβαρδιζόμενο από το ΝΑΤΟ Βελιγράδι, κατά την διάρκεια συνέντευξης που μου παραχώρησε για «ΤΑ ΝΕΑ» τον υπουργό Εξωτερικών Γιοβάνοβιτς. Τον άκουσα να καταθέτει τα εξής εντυπωσιακά στοιχεία:
«Εχει έρθει – μου είπε - απεσταλμένος από την Ελλάδα που χειρίζεται προγράμματα Μ.Κ.Ο.. Σκορπά αφειδώς χρήματα σε οργανώσεις κατά του καθεστώτος Μιλόσεβιτς. Χρηματοδοτεί παράλληλα εφημερίδες και ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς και εξαγοράζει δημοσιογράφους που προπαγανδίζουν δήθεν για τον εκδημοκρατισμό της χώρας. Ουσιαστικά προωθούν την περαιτέρω διάλυση της Γιουγκοσλαβίας».

Ένα χρόνο αργότερα, στην τραγική Παλαιστίνη, εκεί όπου ο ισραηλινός στρατός κατοχής είχε ρημάξει πόλεις σαν την Τζενίν, η βουλευτής και πάλαι ποτέ συνεργάτης του Γιάσερ Αραφάτ, η Ασράουι μου είχε πει:
«Εχουν δραστηριοποιηθεί Μ.Κ.Ο. στα κατεχόμενα που προωθούν δήθεν τη φιλία των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων. Στην ουσία με βάση οικονομικά προγράμματα για τα οποία κανείς δεν γνωρίζει το πραγματικό βάθος τους, προγράμματα που δήθεν καταπολεμούν την τρομοκρατία, αυτές οι Μ.Κ.Ο. ενισχύουν λογικές περαιτέρω απομόνωσης του λαού μου σε γκέτο που όλο και περισσότερο πνίγουν οι παράνομοι νέοι οικισμοί των Ισραηλινών».

Το φθινόπωρο του 2001 βρέθηκα στο θέατρο των πολεμικών εξελίξεων στο Πακιστάν και στο ξεχασμένο από το Θεό Αφγανιστάν.
Πολλοί Αφγανοί μου μίλησαν για την αφανή χρηματοδότηση μέσω Μ.Κ.Ο. «φυλάρχων» μουτζαχεντίν, οι οποίοι είχαν διαλύσει τη χώρα κυρίως στη δεκαετία του '90, πολεμώντας οι μεν τους δε για το μοίρασμα της εξουσίας.
Προσωπικά, είδα έναν από αυτούς - από τους πλέον ανελέητους σφαγείς – να φιγουράρει μήνες αργότερα ως μεγάλος ήρωας και πατριώτης σε δυτική τηλεόραση, σε ρεπορτάζ που είχε χρηματοδοτηθεί από Μ.Κ.Ο. 
Και το …αστείο στην υπόθεση: Όταν στις αρχές Γενάρη του 2002 ρώτησα τον Πρόεδρο του Αφγανιστάν Καρζάι «πότε υπολογίζει να αποχωρήσουν τα ξένα στρατεύματα κατοχής από τη χώρα του», εκείνος που μου απάντησε:
«Υπολογίζω αυτό θα συμβεί σε έξι μήνες από σήμερα. Με τη ξένη οικονομική βοήθεια αλλά και την ευεργετική δράση – έτσι μου είπε – των Μ.Κ.Ο. το Αφγανιστάν γρήγορα θα γίνει μία δημοκρατική και αναπτυσσόμενη(οικονομικά) χώρα».

Την άνοιξη του 2003 βρέθηκα – και πάλι ως απεσταλμένος της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» - στη βομβαρδιζόμενη Βαγδάτη. Θυμάμαι ελάχιστες Μ.Κ.Ο. – στη διάρκεια των βομβαρδισμών - να είναι εκεί και να επιχειρούν να βοηθήσουν τον άμαχο πληθυσμό.
Θυμάμαι ήρθαν οι «Γιατροί του Κόσμου» και μία μικρή ελληνική οργάνωση «Γιατροί Καρδιάς» που πρόσφερε πραγματικά πολύ σπουδαίο έργο βοηθώντας τραυματισμένα παιδιά».
Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Απριλίου, όταν τα αμερικανοβρετανικά στρατεύματα κατοχής εισέβαλαν και κατέβαλαν την Βαγδάτη, θυμάμαι ότι μαζί με τους «ενσωματωμένους», τους embedded – όπως έγιναν γνωστοί - δημοσιογράφους που έφεραν μαζί τους, βοήθησαν και ορισμένες Μ.Κ.Ο. για να έλθουν στην πόλη και να αναλάβουν – σε συνεργασία με τον ΟΗΕ – έναν ρόλο «για την ανοικοδόμηση της δημοκρατίας», όπως έλεγαν.

Τα ερωτήματα που εγείρονται είναι ασφαλώς πολλά γύρω από τον ρόλο ορισμένων Μ.Κ.Ο. που δραστηριοποιούνται σ' αυτές τις υπό ξένη κατοχή χώρες. Γιατί κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να μιλήσει σοβαρά για δημοκρατία σε περιοχές όπου στρατεύματα κατοχής συνεχίζουν να σκοτώνουν και να δολοφονούν αγωνιστές της ελευθερίας, πατριώτες οι οποίοι δεν μπορούν να ανεχθούν το αμερικανικό και βρετανικό άρμα μάχης να περνάει έξω από το σπίτι τους ή ακόμη και να εισβάλει σ' αυτό.

Ερωτήματα ασφαλώς υπάρχουν και για μία σειρά από άλλα ζητήματα που φέρουν την σφραγίδα Μ.Κ.Ο. οι οποίες συνεργάζονται με τον ΟΗΕ.
Για παράδειγμα, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς πόσο …αντικαπιταλιστικό – όπως διακηρύσσει – είναι το «Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ».
Αληθεύει ότι η Σύνοδος του Πόρτο Αλέγκρε χρηματοδοτήθηκε από τους διοργανωτές της μόνον κατά το ποσοστό 6,4% του συνολικού πακέτου εξόδων της που ανήλθαν σε 39 εκ. δολάρια;
Αληθεύει ότι το υπόλοιπο 93,6% καλύφθηκε από δωρεές (296.000 δολάρια από το Ίδρυμα Φόρντ, 356.000 δολάρια από το Ίδρυμα Ροκφέλερ, περίπου 2,5 εκατ. δολάρια από καθολικές και προτεσταντικές Μ.Κ.Ο., 8 εκατ. δολάρια από την κυβέρνηση Λούλα της Βραζιλίας, 6,5 εκ. δολάρια από την Πολιτεία του Ρίο Γκράντε Ντο Σουλ, που ελέγχεται από πολύ συντηρητικούς κύκλους, 8 εκ. δολάρια από τις βραζιλιάνικες ΔΕΚΟ Electrobras, Petrobras και Banco do Brazil., κλπ., κλπ.);

Κι ενώ τα ερωτήματα για ορισμένες Μ.Κ.Ο. πολλαπλασιάζονται υπάρχουν και κάποιες εξώφθαλμες περιπτώσεις.
Σαν τέτοια αναφέρω την περίπτωση δράσης Μ.Κ.Ο. κατά της θέλησης ενός λαού, κυρίαρχης χώρας –μέλους του ΟΗΕ – ήταν ό, τι συνέβη στη μαρτυρική και από το 74 κατεχόμενη (στο 40% του εδάφους) από τουρκικά στρατεύματα κατοχής μαρτυρική Κύπρο.

Η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας έφερε στο φως στοιχεία για τη δράση της νορβηγικής M.K.O. "PRIO", η οποία παλαιότερα είχε δραστηριοποιηθεί για «την ειρήνευση – έτσι το έλεγε – Παλαιστινίων και Ισραηλινών και την συμφωνία του Οσλο», αλλά και για την δράση της UNOPS του ΟΗΕ, η οποία προχώρησε στην εφαρμογή πολλών προγραμμάτων (στην Αθήνα και στη Λευκωσία) διαφήμισης και εξειδίκευσης των σχεδίων Ανάν.
Τα προγράμματα – πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ – περιέλαβαν μεταξύ πολλών άλλων και την έκδοση 15 βιβλίων υπέρ – κανενός κατά - του σχεδίου Ανάν!
Στην Κύπρο, πριν από ένα χρόνο- το ίδιο δεν έγινε στην Αθήνα - δημοσιοποιήθηκαν και ονόματα (πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών) που χρηματοδοτήθηκαν από τέτοια προγράμματα. Αλλά στο τέλος, η κυπριακή κυβέρνηση – έτσι ανακοίνωσε – μη αντέχοντας «για εθνικούς λόγους» το βάρος τέτοιων αποκαλύψεων για χρηματοδοτήσεις από αμερικανικές και βρετανικές πηγές δεν θέλησε να προχωρήσει την έρευνα.
Αλλωστε – όπως σημείωνε και ο Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος σε συνεργάτες του – «παρά την τεράστια διαφήμιση του σχεδίου Ανάν στην Αθήνα και στη Λευκωσία, τόσον ο λαός της Ελλάδας, όπως καταγράφηκε σε δημοσκόπηση, όσο και ο λαός της Κύπρου όπως περίτρανα αποδείχθηκε στο δημοψήφισμα, τάχθηκαν κατά του σχεδίου και της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας με στόχο την δημιουργία ενός αγγλοαμερικανικού προτεκτοράτου στην άκρη της Μεσογείου».

Για το ίδιο θέμα πολιτικός – κυβερνητικό στέλεχος σήμερα –μου αποκάλυπτε πριν από διόμισι χρόνια, όταν ακόμη η Ν.Δ. δεν είχε κερδίσει τις εκλογές του 2004:
«Μην νομίζεις ότι μόνον Αμερικανοί και Βρετανοί δραστηριοποιήθηκαν στην Αθήνα και στη Λευκωσία για τη διαφήμιση του σχεδίου Ανάν. Το Ιδρυμα Φρήντριχ - Εμπερτ του γερμανικού σοσιαλδημοκατικού κόμματος έπαιξε καθοριστικό ρόλο και ξεδίπλωσε αρκετά προγράμματα.
Ένα από αυτά ήταν η χρηματοδότηση μίας ομάδας ελληνοτουρκικής φιλίας 15 Ελλήνων και Τούρκων δημοσιογράφων, η οποία ταξίδεψε σε πολλές πόλεις για να εξηγήσει τα θετικά του σχεδίου. Δυστυχώς – έτσι ακριβώς ήταν η διατύπωσή του – κανένας δημοσιογράφος, από αυτούς που επελέγησαν δεν είχε άποψη κατά του σχεδίου Ανάν. Επελέγησαν όλοι με κριτήριο να είναι θετικοί για το σχέδιο!».

Τα παραπάνω παραδείγματα δεν σκιάζουν ασφαλώς το θετικό ρόλο χιλιάδων Μ.Κ.Ο. σε όλο τον κόσμο που προσφέρουν σε χώρες, σε ομάδες ανθρώπων, σε μεμονωμένα άτομα, στη βάση των αρχών του καταστατικού χάρτη του Ο.Η.Ε.

Ωστόσο, σ' ένα τόσο πλούσιο σε θεματολογία και προσωπικότητες της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας συνέδριο, ως δημοσιογράφος που για 25 χρόνια έχω πραγματοποιήσει αποστολές σε περισσότερες από 90 χώρες, πολλές φορές σε εμπόλεμες περιοχές και σε κράτη με δικτατορίες και εμφυλίους πολέμους, νομίζω ότι αποτελεί καθήκον να σας καταθέσω αυτή τη μαρτυρία μου.

Γιατί ασφαλώς θα συμφωνείτε μαζί μου ότι δεν μπορείς να εμπιστευθείς μία Μ.Κ.Ο., πολύ περισσότερο να την πιστεύεις ότι παλεύει π.χ. για τον εκδημοκρατισμό μίας χώρας εάν χρηματοδοτείται μέσω διαύλων ξένων πρεσβειών –χωρών που διατηρούν στρατεύματα κατοχής σε αρκετά σημεία του πλανήτη μας.

Για παράδειγμα σ' ένα τέτοιο μεγάλο συνέδριο, σαν αυτό που αποτελεί μία «Παγκόσμια Συνάντηση για το ρόλο του ΟΗΕ στον 21ο αιώνα» και το οποίο διοργανώνει το Πολιτιστικό Κέντρο των Δελφών τουλάχιστον θα πρέπει να εγείρονται ερωτήματα.

Μπορεί – για παράδειγμα - να θεωρεί ο ΟΗΕ ως θετική τη δράση της Οργάνωσης Ελσίνκι της Μόσχας, μέλους της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ελσίνκι; Μπορεί να αποδέχεται ότι «προωθεί – όπως διακηρύσσει – τον εκδημοκρατισμό της Ρωσίας» εάν χρηματοδοτείται, όπως καταγγέλλουν δημοσιογράφοι και κόμματα στη Μόσχα, από πηγές της εκεί βρετανικής πρεσβείας και μυστικά βρετανικά κονδύλια;

Τα παραδείγματα ασφαλώς είναι πολλά. Και δεν έχει νόημα να σας παραθέσω κι άλλα, όταν μάλιστα ζούμε σ΄ έναν κόσμου όπου η παγκοσμιοποίηση είναι οδοστρωτήρας αξιών και αρχών, σ' έναν κόσμο όπου τα Μ.Μ.Ε. «πρέπει» να είναι υποταγμένα στη θέληση των πολεμικών βιομηχανιών και μίας κάστας ανθρώπων που κυβερνάει σήμερα τη μοναδική υπερδύναμη.

Σας ευχαριστώ που είχατε την καλοσύνη όλοι σας – και οι άξιοι διοργανωτές - να με ανεχθείτε στην κατάθεση ενός προβληματισμού που αφορά στο μέλλον του ΟΗΕ και των Μ.Κ.Ο.. Πρωτίστως, γιατί μου επιτρέψατε να σας μεταφέρω την αγωνία ενός δημοσιογράφου για το μέλλον της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ισότητας και της αδελφότητας των λαών.

ΣΧΟΛΙΟ.   Ο   Γιαννης   Διακογιαννης    εφυγε  σε  ηλικια  50  χρονων  τον  Δεκεμβρη  του  2006.
Πολυς   χρονος   για  να  τον  ξεχασουν   τα  σημερινα  ΤΣΙΡΑΚΙΑ.

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

To MEGA Deal...................................

 

Φρανκφούρτη κυριάρχησε στη Wall Street .    Γερμανικό χρηματιστήριο και  NY η  μεγαλη  Μαφια

15. Φεβρουαρίου 2011

  • το νέο όνομα, τίτλο εργασίας "Premier Global Exchange Group" - επενδυτές εντυπωσιάζονται
Νέα Υόρκη / Φρανκφούρτη -
Η γερμανική και η New York Stock Exchange αποφάσισαν να συγχωνευθούν. Η Φρανκφούρτη έχει το  πανω χέρι, ακόμη και αν γίνουν παραχωρήσεις.  
Την Τρίτη, οι διαχειριστες του χρηματιστηρίου της Φρανκφούρτης και της Νέας Υόρκης αποφάσισαν να συγχωνεύσει. Η γερμανική ανταλλαγή θα αναλάβει το ρόλο του Senior Partner. 
"Η συναλλαγή αυτή  ενωνει δύο από τις πιο σεβαστες και πιο επιτυχημένες επιχειρήσεις  χρηματιστήριου στον κόσμο,» 
δήλωσε η Γερμανίδα Boerse επικεφαλής Reto Francioni την Τρίτη.

Οι άρχουσες ελίτ και το «πεζοδρόμιο»

Οι άρχουσες ελίτ και το «πεζοδρόμιο»

Ο ξυλοδαρμός του Κωστή Χατζηδάκη από το πλήθος επιβεβαιώνει ότι η απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος έχει προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις. Όσο περισσότερο γίνεται φανερό ότι η συνταγή του Μνημονίου δεν βγαίνει, όσο διαψεύδεται η ελπίδα ότι με τις περικοπές θα γινόταν δυνατή η υπέρβαση της κρίσης, τόσο διογκώνεται η κοινωνική απόγνωση.

Η διόγκωση της ανεργίας και η μαζική καταστροφή μικρομεσαίων, σταδιακά εκτοπίζει το φόβο της χρεοκοπίας ως καθοριστικού παράγοντα διαμόρφωσης της πολιτικής συμπεριφοράς. Κι όταν δίνεται η ευκαιρία, η απόγνωση μετατρέπεται σε τυφλή οργή.
Το γεγονός ότι για πρώτη φορά μεταπολεμικά απειλείται η αναπαραγωγή της υφιστάμενης κοινωνικής δομής, καθιστά σχεδόν αναπόφευκτη την αναγόρευση του «πεζοδρομίου» σε βασική παράμετρο της συνάρτησης των πολιτικών εξελίξεων. Τώρα που ήλθε η ώρα του λογαριασμού, τα μικρομεσαία στρώματα καλούνται να πληρώσουν πανάκριβα την όποια μικρή συμμετοχή τους στο «πάρτι», ή τουλάχιστον το γεγονός ότι ανέχθηκαν το κλεπτοκρατικό, σπάταλο, ανορθολογικό κι αυθαίρετο μοντέλο ανάπτυξης, που σήμερα καταρρέει.
Οι κατάρες για το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και η απαίτηση να επιστραφούν τα κλεμμένα είναι απολύτως κατανοητές, αλλά από μόνες τους δεν παράγουν πολιτικό αποτέλεσμα. Είναι μάλλον αδιέξοδες εκδηλώσεις οργής, οι οποίες, μάλιστα, δεν ευνοούν τον αναγκαίο αναστοχασμό. Αναμφίβολα, τη μερίδα του λέοντος από το γιγαντιαίο ποσό που εμφανίζεται ως δημόσιο χρέος την έχουν ιδιοποιηθεί τα μεγάλα «ψάρια» της διαπλοκής.
Το διόλου ευκαταφρόνητο υπόλοιπο, όμως, διαχύθηκε ποικιλοτρόπως στα χαμηλότερα επίπεδα της κοινωνικής πυραμίδας. Έτσι εξασφαλίσθηκε η μακρόχρονη ιδεολογική συναίνεση της κοινωνίας σε μία πορεία, η οποία με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσε στο γκρεμό.
Η κρίσιμη διαφορά είναι πως τα μεγάλα «ψάρια» έχουν διεξόδους, ενώ τα μικρά όχι. Έχει αποδειχθεί ότι όποτε η «μικροαστική θάλασσα» μιμείται την τηλεοπτική καρικατούρα των πλουσίων στο τέλος πληρώνει δυσβάσταχτο λογαριασμό.
Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι επανάληψη με άλλη μορφή και σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα αυτού που συνέβη με την φούσκα του χρηματιστηρίου 10 χρόνια πριν. Τότε, λεηλατήθηκαν οι οικονομίες όσων ανοήτως πίστεψαν ότι θα έβγαζαν τζάμπα χρήμα. Τώρα, δυστυχώς τα βάρη πέφτουν επί της κεφαλής δικαίων και αδίκων. Θα υποστούν επώδυνη αφαίμαξη και οι εργατικοί και οι συνεπείς.
Η κρίση αναδεικνύει με δραματικό τρόπο την καθοριστική σημασία που έχει για την ζωή του καθενός η Πολιτική. Κατά μία έννοια, η Πολιτική μας εκδικείται, επειδή πάψαμε να είμαστε επί της ουσίας πολίτες.
Αρνηθήκαμε την ευθύνη μας για τα Κοινά. Εκφυλισθήκαμε σε ψηφοφόρους-πελάτες των κομμάτων, είτε κλειστήκαμε αυτάρεσκα στον κάθε μικρόκοσμό μας. Κατ’ αυτό τον τρόπο αφήσαμε να καθορίζουν τις τύχες μας συνήθως θλιβεροί και ενίοτε άθλιοι επαγγελματίες πολιτικάντηδες, ορισμένοι εκ των οποίων σήμερα ανερυθρίαστα κουνάνε το δάκτυλο στην κοινωνία.
Το γεγονός ότι η κοινωνία δεν είναι αθώα δεν μειώνει ούτε στο ελάχιστο την συντριπτική ευθύνη των αρχουσών ελίτ. Το «ψάρι βρωμάει πάντα από το κεφάλι».

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Μαρια Νεγρεποντη

«Αυτή η κόλαση δεν αποτελούσε μονόδρομο για την Ελλάδα»
08/02/2011 11:32

H καθηγήτρια οικονομικών και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου της Μακεδονίας μιλάει στο newscode για την ΕΕ, το ΔΝΤ, το Μνημόνιο και την ανάπτυξη.
Στον Γιώργο Γ. Λιάρο
«Αυτή η κόλαση σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούσε μονόδρομο για την Ελλάδα» τονίζει σε δηλώσεις της στο newscode.gr η πρώην πρύτανης, καθηγήτρια οικονομικών του Πανεπιστήμιου τη Μακεδονίας, Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη αναφερόμενη στο μακροοικονομικό περιβάλλον που έχει επικρατήσει στην Ελλάδα.
Το ΑΕΠ εκτιμάται ότι θα μειωθεί μέχρι και 10% τα επόμενα χρόνια, η ανεργία θα σκαρφαλώσει στο 20%, ο πληθωρισμός θα υπερβεί το 7%. Υπογραμμίζει πως «δεν είναι τυχαία η καταβαράθρωση ολόκληρου του ευρωπαϊκού νότου». 
Αντιθέτως, «είναι συνέπεια των επιλογών της μακροοικονομικής πολιτικής της ΕΕ και της ευρωζώνης, που όπως περίτρανα αποδεικνύεται, καταδίκαζε επί δεκαετίες τις λιγότερο προηγμένες ευρωπαϊκές οικονομίες, σε αδυναμία πραγματικής σύγκλισης, σε απώλεια ανταγωνιστικότητας και σε προοδευτική υποκατάσταση της παραγωγής παραδοσιακών τους προϊόντων, με εισαγωγές». «Η Γερμανία ήταν αυτή που επωφελήθηκε το περισσότερο, απομυζώντας τον πλούτο του ευρωπαϊκού νότου» συμπληρώνει.
Αναφορικά με την πιθανότητα επιστροφής στην ανάπτυξη εκτιμά πως «απουσιάζει η αναπτυξιακή διάσταση. Ωστόσο, αποτελεί καθαρή ουτοπία κάθε συζήτηση γύρω απ’ αυτήν, και για όσο χρόνο είμαστε χειροπόδαρα δεμένοι με το βαθύτατα υφεσιακό και αντιαναπτυξιακό περιβάλλον του ΔΝΤ. Αλλά, και το ΔΝΤ, σε αντίθεση με ότι κατά καιρούς επίσημα υποστηρίζει, αποκλείει ηθελημένα από το μείγμα της πολιτικής του την ανάπτυξη, γιατί σ’ αυτήν περιλαμβάνονται και τυχόν κίνδυνοι αποτυχίας στους οποίους δεν πρέπει να εκτεθούν οι δανειστές. Αντιθέτως, η πάγια τακτική του ΔΝΤ είναι η αρπαγή του ήδη υπάρχοντος πλούτου των θυμάτων του, και η εγκατάλειψή τους στη συνέχεια».
Επιπλέον τονίζει πως «παρότι δεν το ομολογούν, ωστόσο έλληνες και ξένοι αρμόδιοι είναι πλήρως ενήμεροι για το ότι η όλη συζήτηση γύρω από τα επιτεύγματα των όρων του Μνημονίου ανήκει στο θέατρο σκιών».
Αντιθέτως, «σε πείσμα των απάνθρωπων και σωρευτικών θυσιών, στις οποίες υποβάλλονται τα ασθενέστερα τμήματα του ελληνικού λαού, η πτώχευση αποτελεί τη μοναδική βεβαιότητα, αν δεν επιτευχθεί κάποιας μορφής αναδιάρθρωση του χρέους».
«Ωστόσο, αυτή αναβάλλεται, μέχρις ότου ολοκληρωθούν όλες εκείνες οι μεταρρυθμίσεις, στο χώρο της αγοράς εργασίας, που απαιτούνται από τον σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων, και που υπόσχονται να επαναφέρουν τις εργασιακές σχέσεις στο καθεστώς που επικρατούσε στις αρχές του 19ου αιώνα.
ΣΧΟΛΙΟ.
 Οφειλω  να  ομολογησω  [ και χαιρομαι  ταυτοχρονα] πως  η  Μαρια  Νεγρεποντη  παραμενει  μια  εξαιρετικα  ομορφη  γυναικα.
Οσοι  ειχαμε  την τυχη  να  την  γνωρισουμε  απο κοντα, ιδιαιτερα  την  εποχη  που υπηρξε  βοηθος του  μετεπειτα  συζύγου της  Αντ. Λιβανη [ καθηγητη  οικονομιας στο ΑΠΘ ]  φανταζομαι  πως θα θυμουνται [ ιδιαιτερα  ο  ανδρικος  πληθυσμος] μια καλονη!!!!!!!!!!
Ο  Δελιβανης  ανθρωπος  αγελαστος  -απομακρος   και ο εφιαλτης των  φοιτητων  ..............υπηρξε  ιδιαιτερα   ερωτευμενος  μαζι της.
Θυμαμαι  το  ανεκδοτο  που  κυκλοφορουσε  μεταξυ μας.
Ρωτουσε  η  Μαρια  των  Δελιβανη.......
Μ'  αγαπας  Αντωνη;;;;
Ναι  Μαρια  εσενα  και  την οικονομια!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τελος  ......εκεινο  που  πολλοι  απο μας  εκτιμησαμε  ιδιαιτερα  στην γυναικα  αυτη, που στην αρχη  ειχαμε  παρεξηγησει  τον  γαμο  της  λογω  της  διαφορας!!!!!!!!!! ηλικιας, ηταν  πως  υπηρξε  ενα  αυτοφωτο  ατομο  ,οπως  αποδειχθηκε  απο  την  πορεια της  στην Επιστημη  καθως  οι  θεσεις  της  που  εχουν  δει  την Δημοσιοτητα  με πλήθος  συγγραμματα  και  ανακοινωσεις  απο  πολυ νωρις  δεν  ειχαν  καμια  συμπτωση  με  τις  θεσεις  του  Δελιβανη.........................ειναι  ενα  απο  τα  φωτεινα  μυαλα  στην  ΑΓΟΡΑΙΑ  εποχη  μας.
Τα οσα  αναφερω  για  την φοιτητικη  μας  εποχη  δεν  εχουν  καμια  σκωπτικη  διαθεση..........μια  αγαπησιαρικη   αναδρομη.........στα  λαθη  του τοτε.................με πολυ σεβασμο  εδω  και χρονια.