www.accountability.gr/index.html

http://www.accountability.gr/banks.html

Εγκληματα που αναζητουν ΤΕΡΤΣΕΤΗΔΕΣ.....

ΤΑ 9 ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ

ΤΑ   9  ΘΑΝΑΣΙΜΑ   ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη                                                17.08.2012

Τώρα, που οδεύουμε ολοταχώς προς άτακτη χρεοκοπία, τώρα που η αδράνεια των κυβερνήσεών μας έδωσε το δικαίωμα στους εταίρους μας-κυρίως, στους Γερμανούς-να τολμούν  να  ομιλούν περί του ότι θα «μας πετάξουν από το ευρώ», τώρα  που η

Ελλάδα από το ένα ως το άλλο άκρο της αιμορραγεί και καταρρέει, τώρα που οποιασδήποτε μορφής αναδιάρθρωση ή  αναδιαπραγμάτευση του χρέους  δεν έχει πια νόημα, τώρα που ότι κτίσαμε στα 60 τελευταία χρόνια έχει γκρεμιστεί και  η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό έχει αμαυρωθεί, ας καταμετρήσουμε  ποια δικά μας, ποια  ασυγχώρητα  εγκλήματά   μας οδήγησαν τη χώρα και το λαό της  σ’ αυτό το οικτρό αποτέλεσμα:

1^ο Εγκλημα: Η  -ανεξήγητη;;;- επιμονή του Γιώργου Παπανδρέου να βάλει την Ελλάδα στο ΔΝΤ, αν και σαφώς αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί.

2^ο Έγκλημα: Η υπογραφή του αρχικού μνημονίου από τους αρμοδίους, ουσιαστικά, με κλειστά μάτια και χωρίς την ελάχιστη διαπραγμάτευση, και στη συνέχεια όλου του υπόλοιπου αποτρόπαιου συρφετού, που έδεσε χειροπόδαρα τον ελληνικό λαό, και τον παρέδωσε, έτσι, στους δανειστές του.

3^ο Έγκλημα: Η εντελώς αδικαιολόγητη, απαράδεκτα επιπόλαιη,  όσο και ασυγχώρητη άρνηση των αρμοδίων να επιδιώξουν την έγκαιρη αναδιαπραγμάτευση/αναδιάρθρωση του χρέους, που τότε εμφάνιζε τη μοναδική οδό σωτηρίας μας.

4^ο Έγκλημα: Η εγκληματική άρνηση των αρμοδίων να εκμεταλλευτούν δηλώσεις –όσο ήταν ακόμη καιρός και οι δανειστές μας δεν είχαν «ξεφορτωθεί» τα χαρτιά μας- ότι θα προχωρήσουμε σε παύση πληρωμών ή ότι θα αποχωρήσουμε από την ευρωζώνη.

5^ο Έγκλημα: Η αποδοχή του καταστρεπτικού   και ασύγγνωστα καθυστερημένου «κουρέματος» του χρέους, που το έκανε ακόμη λιγότερο διαχειρίσιμο και που κατέστρεψε τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα ΑΕΙ, τα νοσοκομεία, τα μουσεία κλπ.

6^ο Έγκλημα: Η, επί δυόμισι συνεχή χρόνια τραυματικά αναξιοπρεπής  και απαράδεκτα δουλική συμπεριφορά των κυβερνήσεων, απέναντι στους υπαλληλίσκους του ΔΝΤ και στα αφεντικά τους, τα οποία όσο υποχωρούσαμε,  όσο περισσότερο ματώναμε, όσο πιο πολύ εξαθλιωνόμασταν, όσο περισσότερο η χώρα αποκτούσε όψη τριτοκοσμική, τόσο περισσότερο μας πρόσβαλλαν, μας διέβαλαν σε ολόκληρη την υφήλιο και μας φόρτωναν με ακόμη πιο  απραγματοποίητες, και με ακόμη πιο  απάνθρωπες υποχρεώσεις.

7^ο Έγκλημα: Η αγαστή σύμπνοια των εκάστοτε  δικών μας αρμοδίων με Τροϊκανούς, για την επιβολή αιματηρών θυσιών, παρότι το  αποτέλεσμά τους ήταν εξαρχής και οφθαλμοφανώς  αντίθετο από το επίσημα επιδιωκόμενο. Επιλέγω την εκδοχή της «σύμπνοιας» διότι θεωρώ ύβρη το όποιο επιχείρημα περί άγνοιας, ή αδυναμίας κατανόησης του παντελώς  ανέφικτου των μέτρων  -κατανοητού, ωστόσο, ακόμη και από πρωτοετείς φοιτητές των Οικονομικών.

8^ο Έγκλημα: Η σταθερά πανικόβλητη  δήλωση των ελληνικών κυβερνήσεων, προς κάθε κατεύθυνση, σχετικά με την  απόφαση παραμονής στην ευρωζώνη με κάθε θυσία, ακόμη και με αντάλλαγμα την παράδοση βωμών και εστιών στους βαρβάρους.

9^ο Έγκλημα: Η έλλειψη στοιχειώδους προετοιμασίας για την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, ενόσω όλα οδηγούσαν από καιρό προς τα εκεί, και ενόσω ολόκληρη η υφήλιος λάμβανε, πυρετωδώς,  τα μέτρα της. Και όχι μόνο, αλλά παράλληλα και  με συνεχείς αποπροσανατολισμούς και προσπάθειες  αποκοίμισης  του ελληνικού λαού για το που οδεύει πραγματικά, αλλά και με την κατάστρωση τρομοκρατικών σεναρίων για το τι θα του συμβεί στην περίπτωση μιας τέτοιας επιστροφής,  αλλά και με  την κατακεραύνωση όσων, κατά καιρούς τολμούσαν να αναφερθούν σε ότι αποτελούσε, εμφανώς, τη  θλιβερή  μας πραγματικότητα.

Και τώρα;;; Δυστυχώς, τώρα είναι πολύ αργά για….δάκρυα. Τώρα, έχουμε εναποθέσει ένα προς ένα  τα όπλα μας, στα πόδια των δανειστών μας και οδεύουμε κυριολεκτικά «ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια». Τώρα, είμαστε έρμαια των επιθυμιών τους και γιατί όχι, και των καταχθόνιων σχεδίων τους.  Η επιμήκυνση, που αργοπορημένα και έχοντας απεμπολήσει όλα μας τα επιχειρήματα, ετοιμάζεται να ζητήσει η Κυβέρνηση, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μας δοθεί. Αλλά, κι αν μας δοθεί, θα πρόκειται απλώς για μικρή αναβολή του οριστικού «κλεισίματος της αυλαίας», ενόσω θα αυξήσει ακόμη περισσότερο το χρέος μας, που υπερδιπλασιάστηκε ήδη από την αρχή της κρίσης, και ενόσω  θα  διευκολύνει την άρση των δυσκολιών, που ακόμη υπάρχουν για το  ξεπούλημα της Ελλάδος και την ολοκληρωτική της καταστροφή.

Δυστυχώς, τώρα πια, το μόνο σύνθετο όπλο  μας είναι η στάση πληρωμών –αναπόφευκτη ούτως ή άλλως, είτε με δική μας πρωτοβουλία είτε με έξωθεν παύση βοήθειας-  και η άμεση και όσο γίνεται καλύτερα προετοιμασμένη προσφυγή μας στο Διεθνές Δικαστήριο, με αίτημα την άμεση  διακοπή της γενοκτονίας του ελληνικού λαού και της πορείας εξαφάνισης της Ελλάδας από το χάρτη των προηγμένων  και ανεξάρτητων εθνών. 

Αναρτήθηκε από Μαρία Νεγρεπόντη - Δελιβάνη στις 7:58 π.μ.

Και η Νεγρεποντη Λαικιζει;;;;;

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΕ ΣΑΦΑΡΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΓΙΣΣΩΝ- ΤΟ ΛΟΜΠΥ Ή Η ΜΑΦΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 1.9.2012

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΕ ΣΑΦΑΡΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΓΙΣΣΩΝ- ΤΟ ΛΟΜΠΥ  Ή Η ΜΑΦΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη                                                1.9.2012

-----------------------------------------------------------------------------------------

Από τα πρώτα στάδια  της ελληνικής κρίσης στοχοποιήθηκαν αρκετές  εναλλακτικές λύσεις της  ως εχθροί και  ως καταστροφείς  του Έθνους. Καταρχήν, ήταν  η απαγόρευση αναφοράς σε αναδιάρθρωση ή αναδιαπραγμάτευση του χρέους, γιατί θα ήταν δήθεν η καταστροφή της Ελλάδας. Έτσι, μπόρεσαν ανενόχλητοι οι δανειστές μας, κυρίως γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, να ξεφορτωθούν τα περίπου 200^Ε δισεκατομμύρια που διέθεταν σε ελληνικά ομόλογα, ώστε  να γίνει  «διαχειρίσιμη» η έξοδος της χώρας μας από την Ευρωζώνη. Στη συνέχεια, ως  εχθροί του Έθνους θεωρήθηκαν  και όσοι υποστήριζαν το «κούρεμα του χρέους», έτσι που  η ασύγγνωστα αργοπορημένη  απόφασή του να καταλήξει σε απόλυτο φιάσκο: κατασπαράχθηκαν τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα ΑΕΙ και τα νοσοκομεία, χάνοντας έτσι 14^Ε δισεκατομμύρια, και το χρέος που αντιπροσώπευε 165% του ΑΕΠ στα τέλη του 2011, εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει 167%  και μετά το «κούρεμα». Εξάλλου, αποκλείεται το 2020 το χρέος να ισούται με 120% του τότε ΑΕΠ, μέγεθος που  συγκαταβατικά θα εκλάμβανε ως  ικανοποιητικό    το ΔΝΤ, αλλά αντιθέτως προβλέπεται σημαντικά μεγαλύτερο. Ακόμη, υπήρξαν, ενδιάμεσα, και προτάσεις για στάση εξωτερικών πληρωμών, που θα μπορούσαν, αν μη τι άλλο, να λειτουργήσουν και ως μέσον πίεσης εναντίον των δανειστών μας,  όσο βέβαια ήταν ακόμη καιρός. Αλλά, και αυτές απορρίφθηκαν, με τον ίδιο πάντοτε τρόπο, αφ’ υψηλού και χωρίς συζήτηση ή  δικαιολογίες, και με το πάγιο απόφθεγμα ότι δήθεν είναι καταστρεπτικές για τη χώρα. Πράγματι, οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις  της κρίσης αρνήθηκαν επιδεικτικά να συμβουλευτούν και να συζητήσουν απόψεις Ελλήνων αλλά και   ξένων οικονομολόγων, που πρότειναν λύσεις διαφορετικές από τις εγκληματικές του Μνημονίου. Γι αυτό και ανακύκλωναν γύρω τους τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα,  που ήταν πρόθυμα –για ιδεολογικούς ή και άλλους λόγους-  να αναμασούν και να υπηρετούν ένα αδιέξοδο, για τη χώρα,  πρόγραμμα, που την εξαθλίωνε και την αποτελείωνε. Αυτά τα πρόσωπα που επιμένουν να εμφανίζονται ως δήθεν κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας, φράζουν το δρόμο προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση, που θα μπορούσε να έχει λιγότερο τραγικές συνέπειες  για την Ελλάδα.

  Και φθάνουμε, ήδη, τώρα  στον  τελευταίο, δήθεν Αρμαγεδδών, αυτόν που  καταδιώκεται από την Κυβέρνηση ως  η «μαφία» ή το «λόμπυ της δραχμής». Η μεθόδευση που ακολουθείται είναι πάντα η ίδια. Πρόκειται για απαγορευμένη συζήτηση. Τόσο απαγορευμένη, που ο Έλληνας πρωθυπουργός, στην  πρόσφατη συνάντησή του με την κυρία Μέρκελ, ζήτησε και επισήμως τη συμπαράστασή της, προκειμένου να μπει τέλος στις  σχετικές αναφορές για  πιθανή επιστροφή στη δραχμή. Ζήτησε, δηλαδή, συγκεκριμένα  ο κ. Σαμαράς να φιμωθεί το σύνολο των  ξένων δημοσιογράφων και των αλλοδαπών ΜΜΕ, που τολμούν να ομιλούν περί δραχμής. Η έκκληση αυτή του Έλληνα πρωθυπουργού όχι μόνο υιοθετήθηκε από την κυρία Μέρκελ, αλλά επιπλέον η καγκελάριος εμφανίστηκε συγκινημένη για τις θυσίες των Ελλήνων, και ασπάστηκε απολύτως την άποψη του κ.Σαμαρά, ότι δεν θα πρέπει  να εξακολουθήσουν οι συζητήσεις περί επανόδου στη δραχμή, γιατί  αποσπούν τους Έλληνες από τα καθήκοντά τους, που είναι «η απόλυτη συμμόρφωση προς τις ανειλημμένες υποχρεώσεις τους». Αυτές οι υποχρεώσεις, που όπως είναι γνωστό,  εμφανίζονται με το ακόλουθο τρίπτυχο:

1.     Εξαθλίωση του ελληνικού λαού με όσο γίνεται πιο επιταχυνόμενους ρυθμούς, και με  τη  μορφή μιας  ιδιότυπης γενοκτονίας.

2.     Εκποίηση της δημόσιας περιουσίας σε ολοένα και πιο εξευτελιστική τιμή, με  την επίσημη  ετικέτα  της δήθεν «αξιοποίησής» της ή και της διενέργειας δήθεν αναγκαίων «μεταρρυθμίσεων».

3.     Πλήρης εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας με την υιοθέτηση συμπεριφοράς απόλυτης δουλικότητας απέναντι στους δυνάστες μας, μέχρι σημείου που να δεχόμαστε ακόμη και παραίτηση από αναγκαία   μέτρα για την   εθνική μας άμυνα.

Ο Έλληνας λοιπόν πρωθυπουργός, προκειμένου να επιβάλει με κάθε τρόπο  και με κάθε θυσία τα απάνθρωπα, τα εγκληματικά, τα εξευτελιστικά   μέτρα της συνεχιζόμενης   αφαίμαξης των εισοδημάτων  των Ελλήνων, - τα οποία σύμφωνα με την εντελώς πρόσφατη έρευνα της ΓΣΕΕ έχουν ήδη υποχωρήσει στο επίπεδο που ήταν το 1970-79-, συνεπικουρείται από την επαναληπτική  προβολή αρκετών  όρων, υποσχέσεων,  αλλά  και απειλών.

Θα αναφερθώ, καταρχήν, στη λέξη «αξιοπιστία» που αποτελεί, πρόσφατα, την κατεξοχήν λεκτική προτίμηση του κ. Σαμαρά. Υποστηρίζεται, λοιπόν ότι «η χώρα πρέπει να επανακτήσει την αξιοπιστία της», πράγμα που προϋποθέτει, κατά τον Έλληνα πρωθυπουργό, πρώτον την πιστή τήρηση των μνημονιακών μας υποχρεώσεων, και δεύτερον τη «δαιμονοποίηση» της δραχμής