Ομιλία της Βάσως Παπανδρέου στην Ολομέλεια της Βουλής για το Μεσοπρόθεσμο
ΟμιλίεςΚυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Καλούμαστε σήμερα να πούμε το ναι ή το όχι στα πιο άγρια μέτρα που ανακοινώθηκαν ποτέ σε αυτή τη χώρα. Μέτρα, που δεν είναι μόνον σκληρά , μέτρα που δεν είναι μόνον άδικα. Είναι και μέτρα αναποτελεσματικά. Τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, που είναι τεράστια, θα επιδεινωθούν.
Έχω μιλήσει πολλές φορές για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Για τους πολιτικούς χειρισμούς που οδήγησαν στο πρώτο μνημόνιο, αλλά και στην αποτυχία της κυβερνητικής διαχείρισης που μας έφερε στο μεσοπρόθεσμο. Το θέμα όμως είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα.
Που πάμε με το μεσοπρόθεσμο; Η κα Μέρκελ το είπε πολύ καθαρά , την περασμένη Παρασκευή. Αγοράζουμε χρόνο για την Ελλάδα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η Γερμανία προετοιμάζει το έδαφος για την επίσημη χρεοκοπία μας, μόλις αυτό θα μπορεί να γίνει χωρίς κόστος για τις γερμανικές τράπεζες.
Ο κ. Σόιμπλε το είπε ακόμα πιο καθαρά. Δήλωσε ότι η Γερμανία θα μπορέσει να χειριστεί μία ελληνική χρεοκοπία. Τι συμβαίνει λοιπόν, στην πραγματικότητα; Αυτό που συμβαίνει είναι ότι μας δίνουν αναστολή εκτέλεσης σε δόσεις. Πρώτη δόση , πρώτη αναστολή. Δεύτερη δόση, δεύτερη αναστολή. Έχουμε φτάσει στην πέμπτη δόση. Ως πότε νομίζετε ότι θα μας δίνουν αναστολή εκτέλεσης;
Το χρέος της χώρας μας, με την πολιτική που ακολουθείται, αυξάνεται συνεχώς. Σύμφωνα με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, το 2015 το χρέος, ως ποσοστό του ΑΕΠ θα είναι μεγαλύτερο, ενώ θα έχουμε ξεπουλήσει μεγάλα κομμάτια της εθνικής περιουσίας. Πώς θα το πληρώσουμε τότε, τί θα ξεπουλήσουμε τότε;
Η Ελλάδα έχει προβλήματα και μάλιστα μεγάλα, αλλά το πραγματικό πρόβλημα είναι η ευρωζώνη. Όμως, δεν έχουμε καταφέρει να πείσουμε για αυτό, παρά τις προσπάθειες της Κυβέρνησης.
Και όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα. Μπορεί εμείς να έχουμε τρομακτικά προβλήματα, που είναι κυρίως απότοκα της άφρονος διαχείρισης της Νέας Δημοκρατίας, χωρίς να παραγνωρίζω τις δικές μας ευθύνες, αλλά το μεγάλο θέμα είναι ότι η ίδια η Ευρώπη δεν ξέρει τι θέλει με το ευρώ. Το μεγάλο θέμα είναι οι ηγεσίες των ισχυρών χωρών της Ευρώπης, οι οποίες αρνούνται να δουν πέρα από τα εθνικά τους συμφέροντα.
Η Ευρώπη θα έπρεπε να είναι ένας χώρος αλληλεγγύης. Αντ’ αυτού είναι μία ζούγκλα, όπου οι τραπεζίτες έχουν πάρει και πάλι το πάνω χέρι, παρά τις τεράστιες ευθύνες που έχουν για την οικονομική κρίση.
Οι ευρωπαίοι πολιτικοί δεν θέλουν να ακούσουν καν για τις ευθύνες του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Είναι η σίγουρη συνταγή για την επανάκαμψη της κρίσης σε ευρωπαϊκό, ίσως και σε διεθνές επίπεδο. Ποιος στην Ένωση έκανε το παραμικρό για τους Οίκους αξιολόγησης και τους κερδοσκόπους; Γνωρίζουν ότι ήταν η αιτία της κρίσης αλλά συνεχίζουν ανενόχλητοι και σήμερα τα κερδοσκοπικά παιχνίδια. Το κύριο μέλημά τους είναι να εξυπηρετήσουν το τραπεζικό σύστημα μεταφέροντας τα χρέη τους στους πολίτες.
Αλλά το θέμα μας είναι η Ελλάδα. Που δεν μπορεί να συνεχίσει κάτω από τις δεδομένες συνθήκες . Που δεν μπορεί να συνεχίσει να υπερφορολογεί τους ίδιους και τους ίδιους. Που δεν μπορεί να ζει υπό συνθήκες διαρκούς ύφεσης, υπό συνθήκες συνεχούς διόγκωσης της ανεργίας.
Εκεί μας οδηγεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Και στο τέλος, αφού θα έχουμε οδηγηθεί σε καθεστώς ανείπωτης φτώχειας στο όνομα της αποφυγής της χρεοκοπίας, θα χρεοκοπήσουμε κι από πάνω. Δηλαδή θα κάνουμε διπλή χάρη στους δανειστές μας. Και θα έχουμε ξεπουλήσει τα πάντα και θα οδηγηθούμε στη χρεοκοπία για να εισπράξουν οι επιτήδειοι τα CDs.
Μπορούμε να το επιτρέψουμε αυτό; Μπορούμε να υπογράψουμε με την ψήφο μας την καταδίκη της χώρας; Η απάντηση είναι προφανώς «όχι». Κανείς δεν μπορεί να το κάνει αυτό.
Υπάρχει όμως εναλλακτική λύση; Υπάρχει πρόταση; Το μνημόνιο, πέραν των όσων σωστών και άσχετων με την κρίση μέτρων που υπάρχουν μέσα σ΄αυτό και που θα έπρεπε να τα είχαμε κάνει, ήταν προϋπόθεση για ένα τεράστιο δάνειο σ΄ένα πτωχευμένο κράτος, με υψηλό επιτόκιο, κάτι το οποίο εξαγοράζει χρόνο για τις ευρωπαϊκές τράπεζες και την Ε.Κ.Τ., σε βάρος της βιωσιμότητας του χρέους, μελλοντικά. Μας κατηγορούσαν, και σωστά, ότι ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας με δανεικά και τώρα μας επιβάλλουν τεράστια δάνεια. Σε λίγο έρχεται ένα νέο δάνειο μαμούθ των 100-120 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Το νέο δάνειο δεν είναι λύση. Θέλουν να μας το δώσουν για να σωθούν τρίτοι, όχι για να σώσουν την Ελλάδα. Είναι η επισφράγιση της αποτυχίας μας. Δένουμε ακόμα πιο σφικτά τη θηλιά στο λαιμό της χώρας και των πολιτών. Μία χώρα χρεοκοπημένη δεν θέλει νέα δάνεια. Θέλει λύση στο πρόβλημά της. Και η λύση δεν μπορεί να προέλθει παρά από συμφωνημένη αναδιάρθρωση του χρέους.
Είναι ενδεικτικό ότι μεταξύ 1975-2010 το συνολικό δημόσιο χρέος μας ήταν 328.588 δισ. από τα οποία τόκοι τα 197.939 δισ. και χρέος τα 130.699 δισ.
Καταθέτω στα πρακτικά τη συνέντευξη ενός πολύ γνωστού Γερμανού ιστορικού της Οικονομίας. Ο άνθρωπος αυτός, υπενθυμίζει ότι η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος παραβάτης του χρέους του 20ου αιώνα και η οικονομική της επιτυχία κατέστη δυνατή μόνον με την παραίτηση εκτεταμένων πληρωμών χρεών της από τα θύματά της, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
(Σύμφωνα με τον επιφανή Γάλλο οικονομολόγο Jacques Delpla, το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα, από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, ανέρχεται σε 575 δισ. ευρώ.)
Θα μου πείτε, γιατί τα λες όλα αυτά; Τι ψηφίζεις ; Και τι προτείνεις; Κατ’ αρχήν, μία διαπίστωση. Η χώρα οδηγείται σε κατάρρευση λίγο – λίγο. Αν υπερψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο και δεν αλλάξει κάτι στην πολιτική μας, η κατάρρευση θα έλθει μετά από ένα διάστημα. Αν καταψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο, η κατάρρευση θα έλθει αμέσως, και δεν θα αφορά μόνον την Οικονομία και το πολιτικό σύστημα. Θα αφορά και το κοινωνικό μας σύστημα, διότι εκεί έχουμε φτάσει πια. Οι πολίτες είναι απελπισμένοι. Και η απελπισία δεν είναι καλός σύμβουλος.
Δεν είμαι έτοιμη να αναλάβω την ευθύνη για την κατάρρευση και της πολιτικής και της κοινωνίας. Δεν είμαι έτοιμη να πω το «όχι» στο μεσοπρόθεσμο συμβάλλοντας να πέσει η χώρα στο γκρεμό. Θα ψηφίσω, γνωρίζοντας ότι ψηφίζω το μαχαίρι αντί για το πιστόλι, αλλά με μία προϋπόθεση. Να δεσμευτεί η κυβέρνηση ότι άμεσα θα ξεκινήσει μία συνολική αναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές μας. Όπως είχε πει ο Keynes «εάν σου χρωστώ μία λίρα το πρόβλημα είναι δικό μου, εάν σου χρωστώ 1 εκ. λίρες το πρόβλημα είναι δικό σου». Μία αναδιαπραγμάτευση που θα λάβει υπ’ όψη όλους τους παίκτες , όπως για παράδειγμα την Κίνα, απ΄ όπου ακούμε δηλώσεις για στήριξη μέσω αγοράς ομολόγων, χωρίς καμία απάντηση από την ελληνική πλευρά.
«Χρειάζεται μία “συνολική διευθέτηση” του ελληνικού χρέους, οι λύσεις των αλλεπάλληλων “πακέτων σωτηρίας”οδηγουν την Ελλάδα στη χρεοκοπία και την ευρωζώνη σε διάλυση.» Άλεξ Βέμπερ, τ. διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας.
Αυτή είναι η γνώμη μου. Και επ’ αυτού ζητώ τη δέσμευση του υπουργού και της κυβέρνησης.
ΣΧΟΛΙΟ Τουλαχιστον δεν ευτελισε την 'ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου